Ανακοίνωση του Εργατικού Συλλόγου Ελλήνων του Κεμπέκ για την 49η Επέτειο του Πολυτεχνείου
Ο Εργατικός Σύλλογος Ελλήνων του Κεμπέκ, όπως κάθε χρόνο, χαιρετίζει και τιμά την 49η επέτειο από τη λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείο, του Νοέμβρη του 1973.
Η αγωνιστική παρακαταθήκη του αντιδικτατορικού αγώνα και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ενάντια στην ανοιχτή, φασιστική, αμερικανοΝΑΤΟική, απριλιανή δικτατορία, και η συνεπής- αλύγιστη στάση των χιλιάδων εργαζομένων, νέων, γυναικών στις εξορίες, στα μπουντρούμια των φυλακών και στα βασανιστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, παραμένουν οδηγός και έμπνευση για τον δικό μας σημερινό, καθημερινό αγώνα.
Τα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα που γράφτηκαν στις πύλες του Πολυτεχνείου και το σύνθημα «ψωμί – παιδεία – ελευθερία» που ηχούσε στους δρόμους και τους χώρους δουλειάς την περίοδο της χούντας παραμένουν επίκαιρα, προσαρμοσμένα στις σημερινές δύσκολες συνθήκες που ζει ο εργαζόμενος λαός.
Το «Πολυτεχνείο» μας καλεί να μείνουμε ανυπότακτοι, να διαδηλώσουμε ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Ουκρανία, απέναντι στα ιμπεριαλιστικά μπλοκ που ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ-Ρωσία που δολοφονούν αμάχους, σπέρνουν προσφυγιά και σκορπούν φτώχεια και πείνα σε πολλές γωνιές του πλανήτη.
Αυτοί που μιλούν σήμερα για βαρυχειμωνιές για να εξασφαλίσουν την άνοιξη της κερδοφορίας τους, λογαριάζουν χωρίς τον βασικό παραγωγό του πλούτου, χωρίς τα εκατομμύρια των εργατών στη χώρα μας και σε όλον τον κόσμο. Χωρίς την εργασία, τον ιδρώτα και το μυαλό των εργαζομένων, τίποτα δε προχωρούσε προς τα εμπρός, τίποτα δε θα λειτουργούσε, τίποτα δε θα βρισκόταν σε κίνηση.
Σήμερα απέναντι σε ένα σύστημα που σαπίζει και δείχνει με τραγικό τρόπο τα απάνθρωπα όρια του βάζει παρά τα απίστευτα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα που πληθαίνουν γύρω μας, απέναντι στην πολιτική που σπέρνει πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά, μοναδική διέξοδος είναι ο συνεχής συνεπής ταξικός αγώνας αντίστασης και αντεπίθεσης, η οργάνωση μας, η διεκδικητική πάλη σε κλάδους και χώρους δουλειάς.
Είναι ο αγώνας που θα στοχεύει στο κέντρο τον ταξικό αντίπαλο, τους επιχειρηματικούς ομίλους και το πολιτικό προσωπικό τους, ο αγώνας δηλαδή για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς της αντιδικτατορικής πάλης και τους αγώνες τους.
Το Πολυτεχνείο ζει!